اصلی ترین دلیلی که شونیسم حاکم بر کشور، از هر گونه فعالیت و جنب و جوش و نشاط اجتماعی و سیاسی و فرهنگی در آزربایجان ممانعت می کند؛ ترس و وحشت از تبعات غیر قابل پیش بینی این نوع از سر زندگی است. چرا که شونیسم فارس بر اساس سالها تجربه و تحقیقات به عمل آمده کاملا متوجه شده است که هر نوع حرکتی در آزربایجان به هر دلیلی که می خواهد باشد، این قابلیت را دارد که در روند تکاملی خود، رنگ و بویی ملی به خود گرفته ودر مسیری آزربایجانی مطالبات و اهداف خود را پیگیری کند.
در مناطق فارس زبان مسئله این است که هر حرکتی در نقطه اوج آرمان خواهی خود می تواند تبدیل به حرکتی ضد حکومتی گردد. و در صورت کسب موفقیت، حکومتی دیگر را جایگزین حکومت فعلی نماید. ولی در مورد ملتها و جوامع غیر فارس زبان مخصوصا ملت تورک آزربایجان موضوع کاملا متفاوت است. بدین معنا که در صورت موفقیت حرکتهای مردمی در آزربایجان نه تنها حکومت، بلکه حاکمیت فارسی_ایرانی نیز به خطر می افتد و این دقیقا همان چیزی است که شونیسم فارس از آن می ترسد. و در هر شرایطی تلاش دارد تا آزربایجان را همواره در حالت خفقان، سکون و رکود نگه دارد. و در هر حالی ملت آزربایجان و نخبگان آن، وابسته به محافل و ذهنیت فارسی_ایرانی باقی بماند. و این دقیقا همان چیزی است که با رشد آگاهی های سیاسی و بوجود آمدن شرایط مساعد برای تحرک های مردمی، هیچ تضمینی برای آن وجود ندارد . به همین دلیل است که شونیسم فارس با تمامی توان خود تلاش دارد تا سکوتی قبرستانی و خفقانی بازداشتگاهی را به آزربایجان تحمیل کند. تا در طول زمان تمامی نیروهای فعال در آزربایجان زنده به گور شده و آزربایجان نیز تبدیل به ویرانه ای از هویت و روح انسانی گردد. چرا که تنها در چنین شرایطی است که ادامه اشغال آزربایجان و استعمار آن ممکن خواهد بود. به بیانی دیگر اشغالگران وطنمان آزربایجان چیزی که از آزربایجان و انسان تورک آزربایجانی انتظار دارند تنها سکوتی مرگبار است و تسلیمی بدون قید وشرط. چیزی که به نظر می‌رسد با پیدایش حرکت ملی آزربایجان دچار اختلال و عدم موفقیت شده است.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder