نقد اکبر پاشایی بر بیانیه ی جمعی از نویسندگان , روزنامه نگاران و شاعران آذربایجان در مورد توهین " فتیله" با عنوان "می بخشیم اما فراموش نمی کنیم"
چقدر خوبین شما
چقدر خوبین شما
-----------------
دوستی میگفت بعد از روزها کتک خوردن زیر دست و پای بازجوها، فحش شنیدن ها و تحقیرها، روزی که قرار بود آزاد شوم بازجویم به همراه یکی از کسانی که در جلسات بازجویی موهای سرم را میکشید و نگه میداشت تا مشت و لگد بازجو به خطا نرود به سراغم آمدند و گفتند: مارا میبخشی؟ حلالمان می کنی؟
جواب دادم: مگر نیازی به بخشیدن من دارید. چه فرقی برایتان میکند ببخشم یا نه؟ شما هنوز هم قدرت بازگرداندن من به سلولم را دارید. شاید اگر روزی در مقام و قدرت بخشش بودم بتوانم جواب سوالتان را بدهم. این درخواست بخشش از ندامت و پشیمانی شما نیست. به آنها گفتم: می خواهید مرا باز هم با موضع قدرتتان تحقیر کنید.
دوستانی نوشته اند: ما بازیگران و عوامل برنامه "فیتیله" را میبخشیم آن هم بخشش از کیسهی ملتی که هر روز با ادبیاتی تازه تحقیر میشود و گویا این خصلت بخشش و رواداری نیز همچون غیور بودن و وفادار بودن به آرمانهای بعضیها! جزو خصوصیات ذاتی ملت ما قرار است به تازگی وارد ادبیات شود.
آذربایجان فعلاً در مقام و توان بخشش نیست دوستان عزیز. اجازه بدهید این بخشش تنها به نام شما ثبت و محدود شود، زیرا ما از کسانی که سالهاست به نام ملت و از طرف ملت سخن می گویند داغ دلها دیده ایم. این داغ را تازه نکنید.
راستی اینها از چه کسانی عذرخواهی کردهاند از آذریها از آذری زبان ها یا آشی که ملغمهای از آذری زبان و آذریهای غیور و وفادار درست شده است؟ احتمالا از فردا به لست خصوصیات قبلیمان صفتهای بخشنده، رواداران غیور و سخاوتنمد نیز اضافه شود.
تا جایی که می دانم این طالبین بخشش، گاهی به اینها هم اکتفا نمی کنند و آذری زبان را نیز زیادی می دانند و می گویند کسانی که به گویش آذری سخن می گویند. مخاطب این عذرخواهیهای تعفن آور حداقل ما نیستیم.
اینها هنوز باتوم بدست ایستادهاند ، زبان مفاهمهشان زور است و گاز اشک آور و تهمت و افترا، هنوز مشخص نیست چه بر سر دهها نفری که در وقایع اخیر دستگیر و زندانی شده اند آمده است، آنگاه در این گیر و دار وانمود نمودن به اینکه که انگار حرمت این هنرمندها! بیش از این نباید خدشه دار شود ؟؟؟!!! سبب شعف خاطرمان شد. از این بابت ممنون.
مسئولینی وعده داده اند که اینها را توبیخ می کنیم و شاید از کار برکنارشان کنیم. خوب است شما که مواظبید حرمت این عزیزان خدشه دار نشود مراسم گلریزانی هم برگزار کنید و معاش آیندهشان را نیز تامین کنید، به هرحال وعده داده اند شاید از کار برکنار شوند. به قول گزارشگر معروف فوتبال در ایران، شماها چقدر خوبین...
حبسهای طولانی مدتی را که دوستانمان تحمل می کنند را چه کسی جبران خواهد کرد؟ جانهایی که از دست رفته است را چه کسی بر می گرداند؟ آیا صدمات و آثار جبران ناپذیر شکنجه های را که به ناحق متحمل شده ایم را شماها جبران می کنید؟ می خواهم زمانی صحبت از بخشش کنم که توان اِعمالش را داشته باشم.
برگردیم و نگاهی به گذشته بینداریم. آیا مانا نیستانی از کارش پشیمان شد و اظهار ندامت کرد؟ آیا محمد خاتمی که در خلوت اسباب خندهاش بودیم عذر خواست؟
اینهایی که با نیش باز هر از گاهی ظاهر می شوند و می گویند: ببخشید که آزرده خاطرتان ساختیم و نمی دانستیم که اینگونه میشود بیشتر از این که نگران عواطف و احساسات شما باشند دغدغهی آیندهی کاریشان را دارند.
بهتر بود از جانب خود سخن می گفتید، اجازه بدهید قربانیان این ستم صد ساله در موقع مناسب خود تصمیم بگیرند.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder