«گؤک متجید» («مسجد کبود») یا «مسجد جهانشاه»
در تبریز؛ از یادمانهای دولت ترکمنی قاراقویونلی. این مسجد در قرن ۱۵ میلادی، به دستور جهانشاه، سلطان
قاراقویونلی احداث شد و به روزگار آبادانی، از شاهکارهای معماری زمانه بود.
این مسجد طبق کتیبهٔ سردر آن در سال ۸۷۰ هجری قمری و ۱۴۶۵ میلادی و در زمان
سلطان جهانشاه مقتدرترین حکمران سلسله قرهقویونلو، از امپراطوری های
تــُـرک، و به دستور دختر او صالحه خانم بنا شدهاست.
سبک معماری این بنا به شیوه معماری تورکان در سرتاسر جهان است.
- اولیا چلبی، سیاح مشهور عثمانی که در قرن
هفدهم از این بنا بازدید کرده، مینویسه: «درگاه مسجد جهانشاه، بلندتر از طاق کسریاست. بنایی
عالی میباشد که با کاشیهای زیبا آراسته گشته و گنبدهای بلندی دارد […] جامع دلانگیزی
است که هر کس داخل شود، دلش اجازه بیرون شدن را نمیدهد.لیکن شیعیان غالبا از رفتن
بدان مسجد خودداری میکنند»؛
- ژان باتیست تاورنیه، جهانگرد
فرانسوی قرن هفدهم نیز درباره مسجد کبود عنوان میکنه: «ایرانیها آن را متروک رها
کردهاند و بدان، مانند معبد کفار نظر میکنند، زیرا معتقدند که پیروان اهل تسنن
آن را بنا کردهاند»؛
- پاسکال کوست، شرقشناس و معمار
فرانسوی قرن هجدهم نیز این مسجد رو تحت عنوان «مسجد سنی» به تصویر کشیده